چگونه دستگاه پوشش خلاء زباله های مواد را کنترل می کند و حداقل اثرات زیست محیطی را تضمین می کند؟

روکش خلا در داخل یک محفظه خلاء بسته که در آن مواد پوشش تبخیر شده و مستقیماً روی بستر قرار می گیرند ، عمل می کند. این محیط بسته به جلوگیری از فرار مواد به داخل جو و به حداقل رساندن زباله ها کمک می کند. بر خلاف پوشش اسپری یا شیب ، جایی که مواد اضافی اغلب در این فرآیند از بین می روند (به عنوان مثال ، بیش از حد) ، پوشش خلاء تضمین می کند که تقریباً تمام مواد پوشش یا روی محصول واریز می شوند یا با خیال راحت در سیستم برای استفاده مجدد قرار می گیرند. این رسوب کنترل شده به کاهش میزان مواد به عنوان زباله کمک می کند ، که هم مقرون به صرفه و هم از نظر محیط زیست پایدار است.

فرآیند رسوب خلاء شامل تبخیر مواد پوشش (به عنوان مثال ، فلز ، سرامیک یا پلیمر) در داخل محفظه است که سپس بر روی سطح محصول قرار می گیرد. از آنجا که ماده تبخیر شده به سمت محصول هدایت می شود ، در مقایسه با روشهایی که به پاشش یا غوطه ور شدن متکی هستند ، زباله های بسیار کمی وجود دارد. نتیجه این است که مصرف مواد بسیار کارآمد است - بیشتر مواد مورد استفاده به طور مستقیم در جایی که لازم است ، به جای پراکنده شدن در هوا یا دور ریخته شده ، واریز می شود. این روش نه تنها در هزینه های مواد اولیه صرفه جویی می کند بلکه به کاهش ردپای محیطی فرآیند نیز کمک می کند.

در بسیاری از سیستم های پوشش خلاء ، مواد پوشش استفاده نشده یا بیش از حد که به بستر پیوند نمی خورند ، می توانند بازیابی و بازیافت شوند. به عنوان مثال ، پوشش های فلزی اغلب تبخیر فلزات مانند آلومینیوم یا طلا را شامل می شود و هر ماده بلااستفاده را می توان ضبط و به این فرآیند بازگرداند. سیستم های بازیافت در داخل محفظه خلاء می توانند این ماده اضافی را ضبط کنند و آن را برای استفاده مجدد متراکم کنند ، در نتیجه هدر رفتن مادی را به حداقل می رساند و اطمینان حاصل می شود که منابع ارزشمند از بین نمی روند. این سیستم حلقه بسته به طور قابل توجهی در پایداری نقش دارد.

بر خلاف روش های پوشش سنتی مانند نقاشی اسپری یا پوشش DIP ، که اغلب ترکیبات آلی بی ثبات (VOC) و سایر مواد مضر را در محیط آزاد می کنند ، پوشش خلاء یک فرایند کم انتشار است. از آنجا که مواد روکش تبخیر شده و در یک محفظه خلاء قرار می گیرند ، خطر آلودگی در هوا به شدت کاهش می یابد. این امر باعث آزاد شدن مواد شیمیایی خطرناک به محیط زیست می شود و به شرایط کار سالم تر و کاهش تأثیرات زیست محیطی کمک می کند. پوشش خلاء نیازی به استفاده از حلالهای سمی یا مواد شیمیایی به همان روش سایر روشها ندارد و باعث کاهش بیشتر ردپای زیست محیطی می شود.

در حالی که فرآیند پوشش خلاء می تواند برای ایجاد خلاء و گرم کردن مواد پوشش ، به انرژی قابل توجهی نیاز داشته باشد ، ماشین های مدرن به گونه ای طراحی شده اند که کارآمد باشند. نوآوری در طراحی محفظه خلاء ، عناصر گرمایشی و فن آوری های رسوب مواد باعث شده این فرآیند با انرژی بیشتری داشته باشد و باعث کاهش ردپای کلی کربن سیستم شود. برخی از سیستم ها همچنین مکانیسم های بازیابی انرژی را ادغام می کنند ، جایی که گرمای اضافی برای استفاده در سایر قسمت های این فرآیند بازیافت می شود و باعث افزایش بیشتر بهره وری انرژی می شود.

از آنجا که پوشش خلاء حداقل زباله ها را ایجاد می کند ، نیاز به تمیز کردن گسترده بین دسته ها وجود دارد. این می تواند استفاده از حلالها و مواد شیمیایی تمیز کننده را کاهش دهد ، که اغلب در سیستم های پوشش سنتی برای حفظ پاکیزگی ماشین مورد نیاز هستند. از آنجا که مواد کمتری هدر می رود ، نیاز به دفع زباله های خطرناک به حداقل می رسد و به یک فرآیند تولید پاک کننده و کاهش آسیب های زیست محیطی مرتبط با مدیریت پسماند کمک می کند.

در برخی از فرآیندهای پوشش خلاء ، به ویژه مواردی که در تولید با حجم بالا استفاده می شود ، نیاز به زباله های بسته بندی به طور قابل توجهی کاهش می یابد. از آنجا که این فرآیند به صورت خودکار و بسیار کارآمد است ، محصولات اغلب به بسته بندی کمتری نیاز دارند ، هم از نظر خود مواد پوشش و چه از نظر محصولات نهایی. این کاهش در بسته بندی مواد به کاهش زباله های کلی کمک می کند و از اقتصاد دایره ای پشتیبانی می کند ، جایی که مواد به جای دور ریخته شدن مجدد و بازیافت مجدد از آنها استفاده می شوند.